Isola – Montespluga, czyli ciąg dalszy szlaku w Alpach

Ostatni post skończył się zaraz za Isolą (klik), czyli w połowie naszej drogi do Montesplugi, gdzie mieliśmy spać pod namiotem (po raz pierwszy w życiu!). Już od początku naszej wędrówki wiedzieliśmy, że będzie to jedna z bardziej wymagających tras w naszym życiu.

Alpejskie krowie historie

Zaraz za nią swobodnie pasły się krowy i już z dala słyszeliśmy pobrzękiwanie ich dzwonków. Niestety moi drodzy reklamy kłamią! Alpejskie krowy w cale nie są fioletowe 🙁 Chociaż na pewno są szczęśliwe jak krówka z popularnej reklamy, ponieważ jedzenia im nie brakuje, a nawet posiadają własny wodopój z cyrkulacją zimnej wody.
Ciekawostką o jakiej później się dowiedzieliśmy jest sprawa dzwonków. Pewien szwajcar powiedział nam, że nie służy on tylko do odnajdowanie zaginionych zwierząt, które za bardzo oddalą się od pastwiska, ale jest to także rodzaj odznaki. I to nie byle jakiej! Mówił, że podczas organizacji turniejów i zawodów, w której ocenia się krowę pod różnymi względami nagrodą jest dzwonek. I miejsce, które zajmie krówka jest nagradzane dzwonek odpowiedniej wielkości. Więc jeżeli zobaczycie kiedyś krowę z wieeelkim dzwonem, znaczy że jest to osobistość wśród przeżuwaczy 🙂

Czasem przez krowy musieliśmy obchodzić szlak, ponieważ stały sobie one właśnie na ścieżce. Ich góry, ich zasady i nic nam do tego. A poza tym jak powszechnie wiadomo, z krową nie ma co zadzierać bo jest uparta jak osioł!

Załamanie pogody w Aplach na szlaku Via Spluga

Po opuszczeniu pastwiska w niecałe 10 minut chmury pokryły całe niebo i zaczęło padać. Mało tego! W oddali słychać było zbliżającą się burzę… Co robić? Staraliśmy wspiąć się trochę wyżej w nadziei że zobaczymy jakąś chatkę w której będzie można się schować. Jednak im dalej tym było tylko gorzej, wychodziliśmy z lasu na polane. Postanowiliśmy więc skryć się pod pobliskim drzewem mając nadzieję, że przestanie padać, albo chociaż deszcz będzie lżejszy. A tu nic, w dodatku coraz bardziej błyska.

W końcu trzeba było podjąć decyzję. Bez sensu było stać w jednym miejscu, i to koło drzewa (bo ono chroniło nas trochę przed deszczem, ale raczej nie przed burzą), więc poszliśmy dalej.

I jak do tej pory szlak był całkowicie bezpieczny, teraz szliśmy wąską kamienistą ścieżką nad przepaścią. Co prawda czasem można było złapać się łańcuchów, ale co z tego, skoro były mokre i śliskie?

Muszę przyznać, że wtedy trochę obawialiśmy się o własne bezpieczeństwo, zwłaszcza kiedy błyskało i grzmiało. Całe szczęście, że Agnieszka wcześniej wyzbyła się swojego lęku wysokości bo jeszcze brakowało by gdyby zaczęła się trząść i panikować na śliskich skałach. Tak więc ostrzeżenie dla wszystkich – z lękiem wysokości nie ma co jechać w góry 🙂

Montespluga i poszukiwania miejsca na nocleg

Po jakiś 30 minutach burza minęła i przestało padać. Akurat wtedy, gdy szlak nie był już taki wąski. Nasze przetrwanie w górach postanowiliśmy uczcić zwycięskim batonikiem (w sumie przez 4 dni nie jedliśmy nic innego…) oraz krótkim odpoczynkiem i podziwianiem fantastycznych widoków w Alpach.

Przez całą drogę od Isoli słyszeliśmy gwizdanie świstaków. Aż w końcu je zobaczyliśmy! Było ich kilka, ale zanim udało nam się podejść bliżej to zostały tylko dwa, te najodważniejsze. Prawdziwe świstaki-alfa.

Byliśmy już prawie na miejscu – tama przed nami oznaczała jezioro, a nad nim mieliśmy już znaleźć sobie miejsce do rozbicia namiotu. Poza tym robiło się już ciemnawo dlatego trzeba było po raz kolejny spiąć się w swojej wędrówce.

Jak wspaniale, chcieliśmy zostać tam na zawsze! I to podekscytowanie spędzenia pierwszej nocy pod namiotem właśnie w takim miejscu.

Co prawda jezioro miało bardzo niski poziom wody, bo jak i w Polsce, panowały tam upały od wielu dni, a 30 minutowa burza nie za wiele pomogła. Jednak widok dalej zapierał dech w piersiach.

Znaleźliśmy idealne miejsce i mimo, że była dopiero 19.30, postanowiliśmy już rozbić namiot. Czas na kolację zwycięzców – po wafelku! Należało się za wejście na ponad 1900 m n.p.m. (przewyższenie trochę powyżej 1000 m) 🙂 Burza trochę sprawiła nam figla i zamiast na suchej trawce musieliśmy rozbijać namiot na wilgotnej i oklapniętej ściółce. Jak się później okazało wilgoć na jakiej przyszło nam spać miała tragiczny wpływ na komfort wypoczynku. Parująca woda sprawiła ,że w nocy był tak przenikliwe zimno, że nasze śpiwory w ogóle nie zdały swojego egzaminu. Jednak widok z rana jaki na nas czekał był jednym z najwspanialszych w naszym życiu!

Dalsza relacja z zakończenia cudownego szlaku Via Spluga znajdziecie tutaj Montespluga – Splugen, czyli witaj Szwajcario!

Mapa pokonanego przez nas odcinka trasy Via Spluga – z Isoli do Montespluga

Zapraszamy także do śledzenia naszej dalszej wędrówki szlakiem Via Spluga. W kolejnym poście żegany się z Włochami i trafiamy do wspaniałej Szwajcarii i miejscowości Splugen (Następna relacja z Via Spluga)