1,8K 
Spis treści
Muskoka woda i zieleń
W każdym miejscu na świecie znajdziecie obszar, który będzie znany ze swojego środowiska naturalnego. Muskoka jest jednym z tych obszarów, w których natura zauracza. Robi to w takim stopniu, że to właśnie tutaj postanowiono zorganizować obrady państw wchodzących w skład grupy G8 w roku 2010, podczas których dyskutowano o globalnej ochronie środowiska. Po odwiedzeniu Muskoki nie mam wątpliwości, że swoimi walorami naturalnymi przekonała obradujących, że warto dbać o naturę.
Port Severn – przejście do Georgian Bay
Port Serven w regionie Muskoka słynie głównie z windy wodnej dla statków zbudowanej na początku XX wieku. To właśnie za sprawą wybudowanej tamy wraz z całą infrastrukturą Port Severn stał się popularnym kierunkiem turystycznym, a podczas rozpoczęcia budowy wielu ludzi zamieszkało w tym regionie. Aktualnie miasteczko jest dość spokojnym miejscem, niezbyt mocno obleganym przez turystów, przez co wydaje się, że czas w Port Severn płynie dwa razy wolniej. Nikt nigdzie się nie śpieszy, łodzie powoli transportowane są z górnej zatoki do dolnej lub na odwrót. Liczne restauracje oferują świeże ryby, a jeżeli nawet masz kaprys zjedzenia obiadu na statku, jak na prawdziwego marynarza przystało, to nie ma żadnego problemu.
Port Servern stanowi jedną z opcji, która drogą morską pozwoli nam na przedostanie się ze zbiorników wodnych znajdujących się wewnątrz lądu do olbrzymiego Georgian Bay zajmującego ponad 535 km2 powierzchni. Następna tama umiejscowiona jest w Honey Harbour oddalonej około 15 km na północ.
W tej miejscowości po raz pierwszy spotkaliśmy się też z drogą jednokierunkową prowadzoną przez szczyt zapory. Po obu stronach została umiejscowiona sygnalizacja świetlna oraz szlabany mające na celu kontrolowanie ruchu pojazdów lądowych. Niestety jest to jedyna opcja by przedostać się z tej strony miasta na drugą dlatego każdy musi pokornie odczekać swój czas.
Honey Harbour – przesmyk do Georgian Bay
Te przepiękne okolice mieliśmy okazję zwiedzać rowerami. Najfajniejsze w tej formie podróżowania było to, ze mogliśmy dostać się do większości miejsc, do których samochody nie miałyby wstępu. Po opuszczeniu Port Severn skierowaliśmy się w stronę Honey Harbour. Wybraliśmy jednak drogę dość nietypową, ponieważ zaraz za miastem skręciliśmy w ścieżkę edukacyjną wiodącą przez las. Oprócz mnóstwa drzew spotkaliśmy także formacje skalne, które już wcześniej widzieliśmy w Norwegii. Jednak co nas zdziwiło to pozwolenie na wjazd na teren lasu edukacyjnego pojazdów typu quady lub motocykle. Były nawet wyznaczone specjalne trasy, po których mogły się one poruszać. Chętnych nie brakowało, ponieważ dużo osób posiada domki letniskowe w obrębie Muskoki a quad czy cross jest dla nich czymś powszechnym jak dla nas rower.. W dodatku nie ma najmniejszego problemu z transportem, bo każdy szanujący się Kanadyjczyk ma pick’upa.
Podczas przejażdżki przez las widzieliśmy wiele tabliczek informujących o tym jak przebiega “życie” w lesie, jak to się dzieje, że drzewa próchnieją oraz jacy mieszkańcy żyją na tych terenach. Najbardziej jednak zaciekawiło nas bagnisko. Nie dość, że było pokryte w całości kwitnącymi liliami to jeszcze żyły w nich żółwie bagienne. Niestety nie spotkaliśmy żadnego z nich w ich naturalnym środowisku jednak kilka kilometrów później udało nam się natrafić na jednego przechodzącego przez ulice. Tak więc znaki w Kanadzie nie kłamią i trzeba naprawdę na nie uważać!
Honey Harbour okazał się jeszcze mniejszą miejscowością niż Port Severn, jednak był okupowany przez starszych emerytów w ich jachtach. Mało kto wychodził na ląd a większość pływała prawie każdym ze znanych nam pojazdów wodnych od kajaków przez skutery wodne aż po luksusowe łodzie mieszkalne. Nie ukrywam, że tęsknie wypatrywaliśmy się jak leniwie dryfując wdzierają się oni w kontynent wykorzystując rzeki i jeziora niczym krwioobieg Kanady. Bo właściwie jest to najtrafniejsze określenie odnoszące się do zasobów wodnych w tym kraju. Jednak rozwinięcie tej ciekawostki znajdziecie na końcu w ósmej już odsłonie Ciekawostek o Kanadzie 😉
Transport między lądem a wodą
Wyobraźmy sobie, że płyniemy statkiem i docieramy do końca jeziora lub rzeki, a do brzegu innego zbiornika wodnego dzieli nas niecałe 200 metrów. Trochę wkurzające prawda? Kiedyś takie sprawy rozwiązywało się za pomocą drewnianych belek i kilku godzinach wysiłku fizycznego polegającym na sunięciu naszym statkiem po kłodach do docelowego jeziora. Lub po prostu zawracano i szukano szczęścia gdzieś indziej.
Jednak żyjemy w tych szczęśliwych czasach, gdzie technologia i maszyny wykonują za nasz 90% pracy, tak więc i temu problemowi zaradzono. I przyznam, że w bardzo spektakularny sposób. Skonstruowano platformę szynową dla statków mającą możliwość zanurzenia się po obu stronach zbiorników wodnych. Jak odbywa się cały proces transportu? Łódź wpływa na powierzchnię “ruchomego mostu” i ten powoli wynurzając się z wody wyławia ją ze zbiornika i leniwie jedzie ku nowej destynacji. Podczas całego tego procesu szlabany uniemożliwiają ruch uliczny i dają czas na podziwianie wielkiej platformy obficie ociekającej wodą. Widok niesamowity!
Ciekawostka o Kanadzie #8Oglądał z Was ktoś może ostatniego Mad Maxa? Głównym wątkiem filmu był brak wody pitnej na ziemi i walka o nią jako towar pierwszej potrzeby. Jeżeli taki scenariusz szykuje nam świat, to Kanada jest najlepszym miejscem by się od tej katastrofy uchronić. Nie dość, że jest jednym z największych posiadaczy wody słodkiej, to jej jakość przebija tylko Finlandia. Wody śródlądowe w Kanadzie zajmują powierzchnię równą prawie trzem powierzchnią Polski!
